به دختری فکر میکنم که 1شنبه میرن خاستگاریش که تو این چند دفعه که رفتن هم علی ازش خوشش اومده هم دختر از علی.به اینکه احتمالا الان خوشحاله.مثل علی که توکمد لباساش دنبال کت و شلوار و کراوات میگرده.
علی به جهنم که پسر خوبیه،کار وخونه و زندگی داره،ادمه،مهربونه،دلش واسه یه گنجشک میسوزه،صداش بلندشو کسی تاحالا نشنیده ،با شخصیته قیافش خوبه همه چی تمومه.دلم واسه دختره میسوزه که میدونه ممکنه اخر زندگیس به گند کشیده شه؟!به تنهایی به گریه به سکوت به افسردگی !میدونه همه چی پنجا پنجاس!یا خوشبخت میشه یا نابود میشه!میدونه اگه اشتبا کنه چه به روزخودشو و بچه های احتمالیش میاد؟!
چه جوری میتونه این ریسکو قبول کنه!کاش یکی بهش بگه ممکنه فنا بشه کاش بگه حواست جمع باشه کاش بگه ممکنه 25سال دیگه30سال دیگه تاوان اشتباهشو باید چند نفر دیگم بدن که هیچ کارن!
تو رو خدا اشتبا نکن،این یه التماسه ،تو رو خدا... .

 نوشته شده توسط فر در جمعه 89/2/3 و ساعت 9:6 عصر | نظرات دیگران()